Logiesuitbaters worden steeds meer geconfronteerd met een wereld van reviews, klachten en punten geven. Het lijkt er op dat iedere bezoeker of toerist vandaag commentaar moet geven op om het even wat wat. Ze worden hiertoe aangezet op verschillende manieren :
- de dwang die review- en boekingssites opleggen zoals Tripadvisor, Booking.com , Airbnb, …
- de verspreiding van sociale media waarin iedereen ongezouten zijn zeg kan doen
- het copygedrag die voortvloeit uit TV-programma’s zoals ‘Met 4 in bed’, ‘Komen eten’, ‘Blind gekocht’ waarin zo nodig altijd punten moeten gegeven worden op dikwijls irrelevante onderwerpen
Niet dat logiesuitbaters geen feedback willen krijgen. Integendeel. Wanneer in een kamer iets ontbreekt of fout gaat, is het belangrijk dat de gast hiervan zijn gastheer onmiddellijk hiervan op de hoogte brengt. In 99% van de gevallen zal de logiesuitbater er alles aan doen zodat de gast tevreden zijn verblijf kan verder zetten. Helaas, worden klachten en vragen langsom minder rechtstreeks aan de uitbater gericht, maar meteen via social media gedeeld. Bovendien blijken de ergernissen, al of niet over het logement, in de schoenen geschoven van de gastheer.
In (gelukkig) zeldzame gevallen worden slechte reviews gegeven met slechts één doel : geld terug krijgen voor het logies. Maar terwijl dit zeldzaam is, is de kans groot dat logiesuitbaters ook hiermee steeds meer zullen geconfronteerd worden. Daarom is het verwerpelijk dat vandaag sommige logiesuitbaters geld aanbieden aan gasten in ruil om een slechte review die ze op sites en social media hebben achtergelaten te verwijderen. Laat ons vooral focussen op de hospitality en niet op de scores.
Reviews worden steeds bizarrer
The Telegraph publiceerde in samenwerking met Thomas Cook en de ‘Association for British Travel Agents’ een lijst met merkwaardige of ongeloofwaardige (maar toch echte) klachten. We delen ze graag:
1. “We boekten een excursie naar een waterpark, maar niemand had ons verteld dat we onze zwemspullen mee moesten nemen.”
2. “Op het strand lag te veel zand.”
3. “Niemand vertelde ons dat er vissen in de zee zwommen. Onze kinderen waren doodsbang.”
4. “Het duurde 9 uur om van Jamaica naar Engeland te vliegen terwijl Amerikanen er maar 3 uur over deden. Dat is niet eerlijk.”
5. “We hadden een kamer met twee aparte bedden geboekt, maar kregen een slaapkamer met een tweepersoonsbed. Ik stel u dus aansprakelijk voor de zwangerschap van mijn vrouw.”
6. “Mijn kleding is verpest door het vele transpireren tijdens mijn vakantie. De touroperator had toch vooraf moeten melden dat het zo warm is in Portugal?”
7. “Ik kocht voor vijf euro een Ray-Ban zonnebril. Nu blijkt dat ‘ie nep is!”
8. “Er waren te veel zwarte koffers op de bagageband. Hierdoor kon ik mijn eigen zwarte koffer niet terugvinden.”
9. “We gingen op vakantie naar Spanje en hadden een probleem met de taxichauffeurs. Ze waren allemaal Spaans!”
10. “Het is ontzettend lui van de lokale supermarkt om tussen de middag te sluiten. Ik moet vaak tijdens de siësta wat kopen, dit zou verboden moeten worden.”
11. “Er was geen eiersnijder in het volledig uitgeruste appartement.”
12. “Er werd ons niet verteld dat we de boot moesten nemen van het ene naar het andere eiland.”
13. “Het is de taak van de touroperator ons vooraf te vertellen dat er luidruchtige, onhandelbare gasten zijn.”
14. “Topless zonnen op het strand zou verboden moeten worden. Mijn man, die gewoon wilde relaxen, vond het een vervelende afleiding.”
15. “Ik ben gebeten door een mug, niemand heeft mij ooit verteld dat ze kunnen bijten.”
16. “Ze zouden in de brochures moeten vermelden dat ze bij lokale supermarkten geen normale koekjes verkopen, maar alleen vreemde.”
17. “Tijdens mij vakantie in Goa in India serveerden ze in ieder restaurant curry. Ik houd helemaal niet van pittig eten.”
18. “Jullie brochure laat wit zand zien, maar het was meer aan de gele kant.”
19. “Aan de binnenkant van onze deur hing een kaartje: ‘Do not disturb’. We dachten dat we de kamer niet uit mochten van het hotelpersoneel. We snapten niet waarom, want wanneer we naar buiten keken, was het erg druk rond het zwembad. Toen mijn man zich toch naar de receptie durfde te begeven, deden ze alsof ze niet begrepen waar we het over hadden. De volgende dagen hebben we het ‘verbod’ genegeerd en zijn we toch uit onze kamer gekomen. Kan u ons misschien uitleggen wat hier de bedoeling van was?”